...آغازی دیگر
... در آغاز هیچ نبود، کلمه بود و آن کلمه خدا بود...آغازی دیگر
... در آغاز هیچ نبود، کلمه بود و آن کلمه خدا بودای کاش ناخدا به دلم اعتنا کند
" ای کاش ناخدا به دلم اعتنا کند"
چیزی نمانده تا که سکوتم صدا کند
فریاد، ضجه، بغض نهان، کودتا کند
چیزی نمانده این همه آشوب و انقلاب
پس‌پرده‌های فاجعه را برملا کند
اهریمن از درون به دلم طعنه می‌زند:
هی تو! چه کرده‌ای که خدایت دوا کند!؟
می‌ترسم این حرامی ترسوی بی‌بخار
تیری حواله بر من یک‌لاقبا کند
در پرتگاه خوف و رجا ایستاده‌ام
ای کاش ناخدا به دلم اعتنا کند
پا پس نمی‌کشم به خداوندی خدا
باید قضای آه مرا خود ادا کند
1398.8.27
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد